شاخص دمکراسی 2019
شاخص دمکراسی سال 2019 منتشر شد.
این شاخص به بررسی چگونگی سپری شدن دمکراسی در سال گذشته می‌پردازد.
شاخص دمکراسی EIU تصویر دقیقی از وضعیت دموکراسی جهانی در 165 کشور مستقل و دو قلمرو را ارائه می دهد. شاخص دمکراسی دارای پنج دسته‌بندی زیر است و براساس نمرات خود بر روی 60 شاخص در این گروه ها، کشورها در یکی از چهار نوع نظام 1) دمکراسی کامل؛ 2) دمکراسی ناقص؛ 3)نظام ترکیبی؛ و 4) رژیم اقتدارگرا. طبقه‌بندی می شوند.
دسته بندی پنج‌گانه:
1) روند انتخابات و کثرت‌گرایی.
2) آزادی های مدنی؛
3) عملکرد دولت؛
4) مشارکت سیاسی؛
5) فرهنگ سیاسی.
1) دمکراسی کامل
در حکومت‌داری به شیوه «دمکراسی کامل» آزادی‌های مدنی و آزادی‌های اساسی سیاسی نه تنها مورد احترامند، بلکه توسط یک فرهنگ سیاسی که موجب رشد و پیشرفت اصول دمکراتیک است، تقویت می‌شود. در کشورهایی که به این شیوه اداره می‌شوند دولت کمترین فساد اداری و اقتصادی را دارد، قوه قضائیه مستقل عمل کرده و رسانه‌ها و مطبوعات از آزادی برخوردارند. مردم این کشورها دارای آزادی‌های مدنی هستند و اعتماد آنان نسبت به عملکرد دولت بالاست.
2) دمکراسی ناقص
در حکومت‌داری به شیوه دمکراسی ناقص انتخابات آزاد و مستقل وجود دارد اما با نقص‌هایی همراه است. این کشورها در زمینه مشارکت و فرهنگ سیاسی، آزادی‌های مدنی شهروندان و رسانه‌ها و مطبوعات با چالش‌هایی روبرو هستند. عملکرد دولت در این کشورها نسبت به کشورهای با دمکراسی کامل ضعیف‌تر است.
3) نظام مرکب
در کشورهایی با حکومت مرکب انتخابات به صورت منسجم و منظم وجود ندارد و این بی‌نظمی سبب می‌شود که در فهرست کشورهای دمکراتیک قرار نگیرند. در این کشورها میزان فساد اداری، اقتصادی و قضایی قابل توجه است. رسانه‌ها و مطبوعات در این کشورها از آزادی برخوردار نیستند و مشارکت نخبگان و مردم در سیاست نسبتا پائین است.
4) اقتدارگرا یا استبدادی
در کشورهایی که به این شیوه اداره می‌شوند تکثرگرایی از بین رفته یا بسیار محدود است. این کشوها عمدتا با چالش دیکتاتوری مواجهند و درصورتی که در آنها انتخاباتی برگزار شود، عادلانه و آزادانه نیست. رسانه‌ها و مطبوعات اغلب دولتی هستند یا توسط نهادهای دولتی کنترل و سانسور می‌شوند. فساد در تار و پود دولت و جامعه نفوذ کرده وشهروندان نسبت به دولت بی‌اعتماد هستند. در اغلب این کشورها حقوق مدنی به طور گسترده نقض می‌شود.