بخش اول
.....و به تاریخ 6.86 که یا موقت یا دائم این محل (خدمات حقوقی امان) را ترک می کنم برایم اثبات شده است که استفاده نکردن از اگاهیها و استعدادهای خدادادی موجب خسران است.
این مکان در حالی به کار خود پایان می دهد که به جرات اگر برترین (از همه ی جهات) دفاتر نباشد یکی از 3 دفتر مطرح در ردیف خود می باشد.
در طول این یکسال و شش ماه سخت ترین کارچیزی نبود جز هم دردی با مردمی دوست داشتنی و ساده که خواستار برقراری عدالت بوده اند وهمزمان دریافت اجرت انجام کار .
پولی که هر شخص باید هزینه کند تا به حقش برسد و اکثر ادم های مراجعه کننده (قریب به 70%)قشر کم درامد این جامعه بودند که از طرفی با مشکلات خود و زندگی درگیر بودند و از طرف دیگر فشار همان مشکلات یا امثال انها سبب بوجود امدن مسائل دیگرشده است که نمود انها در دادگاهها مشهود است.
همه ی این مشکلات از فقر به معنای تام یعنی فقر فرهنگی و فقر اگاهی صورت می گیرد.
و اما بودند مردمی که فقیر نبودند و مریض بودند و مصداق ((فی قلوبهم مرض)) بودند.
زیبایی درون در زیبایی برون تجلی می کند و عدالت و بی نظمی از ابتدای کار خیابان نیکبخت نمودار است تا به درون ساختمان های بی روح و رفتارهای نامانوس.
اینجا همان جایی است که هر کسی می تواند بعد از یکی دوماه اغلب مراجعات به دادگستری را شناسایی کند و همچون مکانیکی قدیم یاد بگیرد در مرحله ی اول چه باید بکند و بقیه را خدا بزرگ است.
اینجا همان جایی است که سند برای ازادی افراد به قیمتی بیشتر از اجاره ی واقعی ملک اجاره داده می شود تا فرصتی باشد برای اثبات بی گناهی تا برای فرصت بی ابرو زنده ماندن.
اینجا همان جایی است که قضاتی پاک تر از مردم عادی دارد که نگاه کردن را هم رعایت می کنند و اما قانونی را اجرا می کننند که نا عادلانه است و این مشکل از جای دیگر نشات می گیرد.
اینجا همان جایی است که در دادخوست الزام به انتقال سند الزام به تمکین عام و خاص خوانده نوشته می شود و مهر ارجاع می خورد.
همان جایی که واحد ارشاد و معاضدت قضایی ان مراجعین را مستقیما به محررین مورد نظر خود ارجاع می دهد تا سر ماه درصد از پیش تعیین شده را دریافت کند.
همانجایی که محررین ان روی سامسونت های خود از ابتدای خیابان نشسته اند و به ترتیب نظر خود را بر نا اگاهان تحمیل می کنند.
جایی که محررین دادنامه صادر می کنند و بخاطر دریافت پول و ... ان چنان صحبت می کنند که گویی همین امروز دادنامه ای قطعی و به نفع خواهان صادر می شود و همه چیز .......
