زن جوان و بیکسی به نام «سارا» در برابر دیدگان افرادی مورد تجاوز به عنف و هتک حرمت توسط چند مرد قرار می‌گیرد، شهود هرکدام به دلیلی از بیان ماجرا لب فرو می‌بندد، او به کمک یک وکیل زن در صدد گرفتن حق خود بر می‌آید تا در دادگاه جرم متهمین را ثابت کند....
«آبهای تیره» داستان یک وکیل به نام رابرت را به تصویر می‌کشد که تصمیم می‌گیرد علیه یک شرکت بزرگ تولید مواد شیمیایی که باعث ایجاد آلودگی و صدمات زیادی به محیط زیست شده است، پرونده‌ای را برای جبران خسارت ثبت کند... رابرت وکیل افشاگری است که پس از سال‌ها تحقیق و فعالیت، پرده از راز شرکتی معتبر در آمریکا به نام «دوپونت» که با استفاده از مواد شیمیایی خطرناک، مانند تفلون، باعث مسمومیت مصرف‌کنندگان خود شده بود، برداشت. «دوپونت» یکی از سه مرکز ساخت مواد شیمیایی در جهان، است که مواد تفلون را تولید می‌کند و با سودی بسیار بالا از بهترین امکانات حقوقی و روابطی برخوردار است که محکومیت و پایبندی آن به قانون را با چالش مواجه می‌کند. اما رابرت با وجود سختی‌های زیاد دست از هدف خود برنمی‌دارد، بازی می‌کند.
در داستان واقعی "محمدو اولد صلاحی" که پس از سال‌ها بازداشت توسط دولت ایالات متحده آمریکا، همچنان برای آزادی مبارزه می‌کند با گوشه‌هایی جذاب از نظام قضایی ایالات متحده آمریکا و رویکرد قضایی آن به زندان گوانتانامو و حقوق اشخاص نگهداری شده در آن آشنا خواهید شد. محمدو اولد صلاحی یک تبعه جمهوری اسلامی موریتانی است که از 2002 تا 2016 بدون محاکمه و با فقدان شواهد، در گوانتانومو زندانی بود.
محمدو در سال 2005 در حالی که زندانی بود خاطرات خود را نوشت، که دولت ایالات متحده در سال 2012 با واکنش های فراوان طبقه بندی آن را انجام داد. این خاطرات با عنوان Guantánamo Diary در ژانویه 2015 منتشر شد و به یک کتاب پرفروش بین المللی تبدیل شد. وی از دریافت نسخه ای از کتاب منتشر شده خود نیز در حالی که زندانی بود منع شد. فیلم «موریتانیایی» و بر پایه سه شخصیت اصلی طراحی و بر اساس واقعیات آن کتاب ساخته شده شده است. محمدو اولد صلاحی- به عنوان متهم، نانسی هالندر- وکیل متهم و سرهنگ استوارت کانچ، دادستان نظامی؛ تضاد بنیادین بین وکیل و دادستان بر سر نجات و یا محکوم کردن محمدو اولد صلاحی بحرانی خلق می‌کند که چالش‌های حقوقی را تشدید می‌کند.
اتهام محمدو ارتباط با عاملان حوادث یازدهم سپتامبر، و حمایت از آنها و فرستادنشان به افغانستان برای آموزش دیدن بود. او همچنین متهم شده بود که در برنامه‌ریزی برای حمله به فرودگاه بین‌المللی لس‌آنجلس، که البته کشف و خنثی شد، نیز نقش داشته است. این ها ادعایی بود که احمد رسام، مردی که در سال 1999 در مرز آمریکا و کانادا با شصت کیلوگرم مواد منفجره در صندوق عقب ماشینش دستگیر شد، علیه او مطرح کرد.
محمدو پیشتر مبارزی ضد کمونیست و عضو القاعده بود که در افغانستان بر علیه شوروی نیز جنگیده بود. وی پس از یازده سپتامبر توسط پلیس موریتانی دستگیر و به آمریکا تحویل داده می شود. اتهام او مشارکت جدی در حادثه یازده سپتامبر بوده و دولت آمریکا او را از طراحان اصلی یازده سپتامبر می دانست. دولت آمریکا او را به زندان گوانتانامو منتقل کرده تا پس از بازجویی، مجازات شود. در گوانتامو همه فکر می‌کردند که محمدو یکی از کله گنده‌هاست؛ یک تروریست خطرناک! هر چه که بیشتر از اعتراف کردن امتناع می‌کرد، بازجوها بیشتر به او مشکوک می‌شدند. البته دلیل این شک تا حدی به این موضوع به پیشینه وی باز می گشت. موریس دیویس، دادستان ارشد سابق گوانتانامو، در مصاحبه‌ای در سال 2013 گفت: "اوایل سال 2007 ما یک جلسۀ مهم با سیا، اف‌بی‌آی، وزارت دفاع و وزارت دادگستری برگزار کردیم، و در آن جلسه بازرسانی که در پروندۀ صلاحی کار کرده بودند گزارشی ارائه کرده بودند که نتیجۀ آن این بود که این همه هیاهو در مورد صلاحی بر سر هیچ است." محمدو اولد صلاحی یک تبعه جمهوری اسلامی موریتانی است که از 2002 تا 2016 بدون محاکمه و با فقدان شواهد، در گوانتانومو زندانی بود. نویسنده این کتاب رنج‌ها و شکنجه‌هایی که بیش از 13 سال پیش از موریتانی (زادگاهش) آغاز و پس از اردن و افغانستان به گوانتانامو کشیده می‌شود را بازگو می‌کند. وی در آگوست 2002 به عنوان زندانی شماره 760 وارد زندان گوانتانامو می‌شود.
این خاطرات که به صورت دستنویس به زبان انگلیسی نوشته شده، محرومیت وی از خواب، تهدید به مرگ، تحقیر جنسی و آزارهایی است که نویسنده از طرف شکنجه‌گرهای خود شاهد بوده که شخصا از سوی دونالد رامسفلد، وزیر دفاع وقت آمریکا مورد تایید قرار گرفته بود. به گفته محمدو این شکنجه‌ها با اعترافات دروغ وی به پایان می‌رسید. وی برای پایان یافتن شکنجه‌ها مجبور شد به دروغ اعتراف کند که قصد انفجار برج CN در تورنتو را داشته است. شدت شکنجه‌ها به حدی بود که وی برای رهایی از آن حاضر بوده هر دروغی را اعتراف کند. دستنویس کتاب «خاطرات گوانتانامو» پیش از آنکه از حالت طبقه‌بندی خارج شود بیش از 2500 بار مورد ویرایش قرار گرفته است.
1) دیوان قانون اساسی اوکراین قانون مربوط به برگزاری همه پرسی که پیش از این در زمان ویکتور یانوکوویچ تصویب شده را خلاف قانون اساسی و باطل اعلام کرد.
2) جمهوری نیکاراگوئه شاهد اعتراضات مختلفی در مخالفت با دانیل اورتگا و ادامه حکومت او در این کشور است. در دو هفته اخیر، بسیاری در اعتراض به نزدیک یک دهه ریاست جمهوری آقای اورتگا و تقویت بیش از حد قدرت در دستان او با کمک مجلس ملی و دیوان عالی کشور، تخلف در انتخابات و حذف محدودیت دوره ای ریاست جمهوری در قانون اساسی در جهت خودکامگی قدرت، به خیابان ها آمده اند و علیه شخص وی شعار می دهند.
Get out Ortega” and “Death to Daniel.
3) دادگاه تجدیدنظر منطقه هفتم ایالات متحده آمریکا که در شیکاگو مستقر است، قانون مربوط به ممنوعیت سقط جنین انتخابی که در سال 2016 توسط مایک پنس، فرماندار وقت ایندیانا امضا شده بود را خلاف قانون اساسی و باطل اعلام کرد. به گفته دادگاه، با توجه به این که این قانون حق انتخاب سقط جنین مادران بر اساس نارسایی های جنسیتی و جنینی را به شخص باردار تحمیل می کرد، خلاف حقوق مندرج در قانون اساسی است.
4) خانم ایندو مالهورتا در جمهوری هند به عنوان اولین وکیل زن که عنوان قاضی دیوان عالی کشور انتخاب می شود، خدمت خود را با ادای سوگند در قوه قضائیه آغاز کرد.
5) مجلس جمهوری چاد پیش نویس قانون اساسی جدیدی را تصویب کرد که پست نخست وزیر را حذف و اختیارات بیشتری را در دستان رئیس جمهور قرار می دهد، این پیش نویس که برای امضا به دفتر رئیس جمهور ارسال شده است، همچنین به حذف ممنوعیت دوره ریاست جمهوری می پردازد و به ادریس دبی، که نزدیک به دو دهه است بر این کشور حاکم است، اجازه ماندن در قدرت تا سال 2033 را می دهد. ادریس دبی در دسامبر ۱۹۹۰ با کودتای نظامی علیه دولت "حسین حبری" به قدرت رسید و در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ قدرت را بدست آورد و پس از آن با تغییر در قانون اساسی توانست دوباره در انتخابات سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۱ نیز نامزد شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری چاد شود و به پیروزی برسد.